రైటింగ్ .. ఒక థెరపీ!

మనకు బద్దకం ఎక్కువ.

చిన్నా పెద్దా, ఉన్నవీ లేనివీ సమస్యల్ని తలచుకొంటూనే జీవితాల్ని ముగించేస్తాం.

నేను రాసిన ఒక ఆధునిక జర్నలిజం పుస్తకం ఒక యూనివర్సిటీలో పీజీ స్థాయి సిలబస్‌లో "రికమండెడ్ బుక్స్" లిస్టులో ఉంది. సినిమా స్క్రిప్ట్ పైన నేను రాసిన మరో పుస్తకం నంది అవార్డు పొందింది. ఈ రెండూ బెస్ట్ సెల్లర్ బుక్సే. నేను అచ్చు వేసిన రెండు ఎడిషన్లూ టపటపా అయిపోయాయి.

నవోదయ, విశాలాంధ్రవాళ్లు రీప్రింట్ మళ్లీ వేయండి అని ఎన్నోసార్లు చెప్పినా వినలేని బద్దకం!

లేటెస్ట్ డెవెలప్‌మెంట్స్‌ని, నా అనుభవాల్నీ పొందుపరుస్తూ ఈ పుస్తకాల్నిరివైజ్ చేసి పబ్లిష్ చేయాలని నా ఉద్దేశ్యం. కాని ఆ పని ఒక దశాబ్దం గడిచినా నేను చేయలేకపోయాను!

సంవత్సరం క్రితం ఓ పబ్లిషర్ మిత్రుడు నన్ను వేధిస్తోంటే ఇక పడలేక - వారం పాటు అదే పనిమీద కూర్చుని  ఒక పుస్తకం రివైజ్ చేసి రాసిచ్చాను. ఆ పబ్లిషర్ మిత్రుడు ఇస్తానన్న డబ్బులు ఇంతవరకూ ఇవ్వలేదు. పుస్తకాన్నీ పబ్లిష్ చేయలేదు. ఇదొక రకం బద్దకం.

ఈ మధ్య నా అవసరం కోసం మళ్లీ  సినిమాల బిజీలో పడిపోయి ఈ బ్లాగ్‌ని కూడా మర్చిపోయాను.

నాకు సంబంధించినంతవరకూ రైటింగ్ అనేది ఒక థెరపీ.

రాయటం అలవాటు ఉన్నవాళ్లు దాన్ని మర్చిపోతే బ్రతకలేరు. తేడా తెలుస్తుంది. జీవితం ఉట్టి బ్రతుకైపోతుంది.

జీన్ వుల్ఫ్ నుంచి జె కె రౌలింగ్ దాకా - ప్రపంచస్థాయి రచయితలందరూ నానా కష్టాలుపడుతూనే రాశారు. జీవితాన్ని జీవించారు. గౌరవించారు.

రకరకాల కారణాలు నాకు నేనే చెప్పుకొంటూ, రోజుకు కనీసం ఒక్క పేజీ కూడా నేను రాయలేకపోతున్నానంటే నిజంగా ఇప్పుడు నాకే చాలా ఇబ్బందిగా అనిపిస్తోంది.

ఇంక చాలు.

ఇనఫ్ ఈజ్ ఇనఫ్.

నాకత్యంత ప్రియమైన హాబీ అయిన రైటింగ్‌ని నేనెలా అంత సులభంగా మర్చిపోతాను?

అయామ్ బ్యాక్ ... 

ఇంక కారణాలుండవ్. ఆలస్యాలుండవ్. అనుకున్నది చేసుకుంటూ ముందుకెళ్లడమే.

నేను ఎప్పుడో రాసి, పూర్తిచేసిన 'కేసీఆర్' పుస్తకాన్ని ఇప్పుడు పబ్లిష్ చేస్తున్నాను.